ภาพเธอยืนโบกมือ
อยู่อีกฝั่งถนน ยังจำวันที่อำลา
เธอบอกแกมบ่นว่า
ห่มผ้าให้หนาๆ เวลาที่อากาศหนาว

กี่วันแล้วหนา โอ้เวลา
คิดถึงทุกคราน้ำตาคลอ
กี่คืนแล้วหนอ โอ้วันที่รอ
คอยอดทนถึงวันจะพบกัน

โปรดจงรู้ ว่าฉันสบายดี
ที่ตรงนี้ไม่ต้องห่วง
ส่วนเธอนั้น ฉันขอวอน-
ฟ้าและวานดาว ช่วยดูและเธอที

อากาศเริ่มเปลี่ยนไป
คิดถึงวันที่ผิงไฟ ในช่วงเวลาเช้า
สัญญากับสายลมหนาว
จะเอาความฝันไป วางไว้บนตักเธอ