หนาวในหัวใจบางๆ
ในครั้งคราวลมพัดแรงเหลือจะกล่าว
ในตอนเช้าและตอนเย็นเปลือยเปล่า
ในบางคราวที่เธอนั้นไม่อยู่
แต่ฉันรู้ที่เธอนั้นต้องจากไปเพราะลม

หาสิ่งสำคัญบางอย่าง
ที่จะบอกทางก้าวที่หลงเดินอยู่
ท่ามกลางความสับสนของวัยที่ปวดร้าว
ความสับสนของคืนที่เหน็บหนาว
ความสับสนของวันที่เปลี่ยวเหงา

เป็นเหมือนดั่งต้นไม้ที่ยืนต้นกลางภูเขา
เจอพายุลูกใหญ่ ความแห้งแล้ง เปลวไฟ
ก็แวะมาและจากไป
เป็นละครเรื่องใหม่เพื่อต่อลมหายใจที่เข้ามาและออกไป
เป็นฉากชีวิตใคร?

ถามเธอ อยากให้เธอถามใจ ว่าเมื่อใดที่ร่ำไห้
พสุธายังเปลี่ยนไปทุกวัน เหตุใดจะกลับมายิ้มไม่ได้

เป็นเหมือนดั่งต้นไม้ที่ยืนต้นกลางหุบเขา
เจอพายุลูกใหญ่ ความแห้งแล้ง เปลวไฟ
ก็แวะมาและจากไป
เป็นละครเรื่องใหม่เพื่อต่อลมหายใจที่เข้ามาและออกไป
เป็นฉากชีวิตใคร?
เป็นฉากชีวิตใคร?